ΖΩ

ΓΡΑΦΙ

ΖΩ

Ζωγραφίζω πορτραίτα, τοπία, νεκρές φύσεις, υπερρεαλιστικές και αφαιρετικές συνθέσεις, θεατρικά σκηνικά, αφίσες. Ξεχωριστή ειδίκευση αποτελούν οι ζωγραφικές αναπαραστάσεις αρχαίων ποιητών, φιλοσόφων και άλλων επιφανών, βασιζόμενες στη μελέτη των αρχαίων γλυπτών και της εκφραστικότητάς τους. Ήταν μια προσωπική, πρωτότυπη ιδέα μου (2010), την οποία ακολούθησαν καλλιτέχνες κυρίως του εξωτερικού, με τεχνητή νοημοσύνη. Αναπαραστάσεις αρχανθρώπων εξ άλλου και σχεδίαση εκατοντάδων λίθινων εργαλείων από την Εύβοια , αφορούν την ενασχόλησή μου με εντοπισμό παλαιολιθικών θέσεων, την ει δυνατόν διάσωσή τους, και τη δημιουργία Μουσείου στη Ν. Αρτάκη.

Τέχνη υψηλή η ζωγραφική, με ρίζες που χάνονται στην προϊστορία, ανέκαθεν συγκινούσε και προσέφερε ιδέες σε άλλες τέχνες. Δεν ξεριζώνεται εύκολα, παρά τις επίμονες προσπάθειες κυκλωμάτων. Στους καιρούς μας, η καθοδηγούμενη συρρίκνωση της πολυμέρειας, που στόχος της είναι και η ζωγραφική, πιστεύω πως τείνει σε μια ισοπέδωση. Η ποικιλία στην ανθρώπινη συμπεριφορά γενικότερα ήταν ένας από τους παράγοντες προσαρμοστικότητας και επιβίωσης του είδους μας.

Επιθυμώ τα έργα μου να διαφέρουν θεματολογικά μεταξύ τους. Δέσμια μιας εμμονής στην έρευνα, ριψοκινδυνεύω, ξεκινώντας από διαφορετική αφετηρία κάθε φορά. Παρά ταύτα εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό μου, έχω μια αίσθηση ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Κατά τη διάρκεια της χωροπλαστικής και χρωματικής οργάνωσης των έργων, οδηγήθηκα σε παρεμβάσεις συμβόλων και άλλων εικόνων από σύγχρονα προβλήματα, θέατρο, λαϊκή τέχνη, ιστορία, μαθηματικά. Τα θέματα των έργων επιθυμώ να έχουν νοηματική πυκνότητα. Για ένα διάστημα με απασχόλησε μία ιδιαίτερη κατηγορία έργων, τα «Αστρικά». Ιδέες πάνω στη δωρεά της ζωής, την αδικία, τη σύνθεση απολλώνιου και διονυσιακού στοιχείου, αποδίδονται με σχηματισμούς στο αστρικό στερέωμα και με την αλήθεια των νερών («Το νερό είναι το ρευστό της συνολικής επαλήθευσης», Πλάτων). Οι συνθέσεις αντιπροσωπεύουν τον Κόσμο, στον οποίο καλούμαστε όλοι να δώσουμε την παράστασή μας.

Οι εσώτεροι ρυθμοί των έργων μου είναι αποτέλεσμα «ενστικτωδών» κινήσεων, αλλά και υπολογισμών. Σταθερές, όπως της χρυσής τομής (που απαντάται στην ανάπτυξη γαλαξιών, ανθρώπινων μερών κ.ά. και που εφαρμόζεται από προϊστορικούς χρόνους στη δημιουργία έργων), ο εναρμονισμός «συμπληρωματικών» χρωμάτων, συνδυασμοί φωτεινών-σκοτεινών στοιχείων, απαιτούμενες ισορροπίες μεταξύ εσωτερικών δυνάμεων του έργου κ.ά., υποδηλώνουν πως ακόμα και η Αισθητική, εν πολλοίς, ορίζεται από αρχές, που διέπουν αυτό που χαιρετίζουμε: το Αχανές.*

* «Χαιρετίζουμε το αχανές». Αλ. Παπαδιαμάντης

Εύη Σαραντέα

«Αυγή» 28-12-2011
Επιμέλεια : Χρήστος Θεοφίλης